دنیای اقتصاد- مترجم: مریم رضایی
منبع: Knowledge INSEAD : یک نابغه به تنهایی نمی‌تواند کل یک شرکت را بگرداند. برای موفقیت در این دنیای رقابتی، استعدادهای کارآفرینی باید با کل سازمان تعامل داشته باشند. استعداد کارآفرینی که زمانی تنها قدرت استارت‌آپ‌ها یا شرکت‌های کوچک محسوب می‌شد، اکنون یک موتور حیاتی برای سازمان‌های بزرگ‌تر است. تعریفی که می‌توان برای استعداد کارآفرینی ارائه داد عبارت است از «توانایی کشف، انتخاب، پردازش، تفسیر و استفاده از داده‌های لازم برای تصمیم‌گیری در دنیای مبهم و سپس بهره‌برداری از فرصت‌های بازار.» واضح است که با شتاب گرفتن تحولات، دیجیتال‌سازی و جهانی‌سازی در عصر حاضر، نبود استعداد کارآفرینی جلوی رشد سازمان‌ها را می‌گیرد.
استعداد کارآفرینی منبع کمیابی است، اما با این حال در هر کشوری یافت می‌شود. «شاخص جهانی رقابت‌پذیری استعداد» (GTCI) امسال که ۹۳ درصد جمعیت جهان را پوشش داده، بر استعدادهای کارآفرینی و رقابت‌پذیری جهانی متمرکز است. سازمان‌ها برای مقاومت کردن در برابر بازارهای متلاطم باید راه‌های پرورش این استعدادها را پیدا کنند.شرکت‌ها از شرکت تاکسی اینترنتی بلابلاکار در فرانسه گرفته تا حایر که یک شرکت لوازم خانگی برجسته در چین است، نشان می‌دهند چگونه استعداد کارآفرینی می‌تواند یک شرکت را در عرصه رقابت بالا بکشاند و آن را در برابر امواج ابهام سیاسی و اقتصادی مقاوم کند.
کشورهای برتر در ۲۰۱۹
این لیست نسبت به سال گذشته تغییری نکرده است. کلیه ۱۰ کشور برتر روی ایجاد و تشویق استعدادهای کارآفرینی سرمایه‌گذاری کرده‌اند. این کشورها اقتصادهایی باز هستند که تاکید قوی بر آموزش دارند. همان‌طور که جدول نشان می‌دهد، سوئیس بار دیگر در رتبه اول قرار گرفته است. سوئیس رهبر جهانی در حفظ استعدادها و توسعه مهارت‌های مرتبط با این شاخص است که باعث می‌شود این کشور کوچک اروپایی دسترسی فوق‌العاده‌ای به استعدادهای کارآفرینی داشته باشد. یادگیری مادام‌العمر، پایداری و قابلیت استخدام، از جمله این مهارت‌ها هستند. رتبه دوم متعلق به سنگاپور است که یکی از دو کشور غیراروپایی این لیست ۱۰ تایی محسوب می‌شود و در واقع یک قطب استعداد کارآفرینی است که امتیاز بالایی در این مهارت‌ها دارد. آمریکا که رتبه سوم را دارد، همچنان در حال پیشرفت در این زمینه است. نروژ (رتبه چهارم) رهبری جهانی در مهار استعدادها محسوب می‌شود، اما از نظر باز بودن اقتصادی و پذیرا بودن استعدادها از نقاط مختلف در عرصه رقابت عقب مانده است. دیگر کشورهای شمال اروپا – دانمارک، فنلاند و سوئد – که به ترتیب رتبه‌های ۵ و ۶ و ۷ را دارند، همگی استعدادهای خود را به خوبی حفظ می‌کنند و کیفیت بالایی برای زندگی دارند. هلند (رتبه هشتم) که جایگاه خوبی از نظر آموزش، یادگیری مادام‌العمر و فرصت‌های رشد دارد، اگر کمی عملکرد خود را در جذب استعدادهای جدید بهبود ببخشد، می‌تواند صعود قابل‌توجهی در این لیست داشته باشد. بریتانیا (رتبه نهم) همچنان استعدادهای بین‌المللی را جذب می‌کند. لوکزامبورگ هم که در انتهای این لیست ۱۰ تایی قرار گرفته، شهرت برجسته جهانی در حوزه مالی دارد و در حفظ استعدادهای داخلی بسیار خوب عمل می‌کند. قهرمانان استعداد همگی جزو کشورهای پردرآمد هستند. میانگین امتیاز این گروه درآمدی، به‌طور قابل‌توجهی بالاتر از امتیازهای مشابه دیگر گروه‌های درآمدی است.
چرا درآمد مهم است
تنها کشوری که در یک‌چهارم ابتدایی این شاخص قرار دارد و کشور پردرآمدی نیست، مالزی است که در رتبه ۲۷ قرار دارد. مالزی درآمد بالاتر از حد متوسط دارد و دو کشور برتر دیگر در این گروه درآمدی، کاستاریکا (رتبه ۳۴) و آذربایجان (رتبه ۴۳) هستند. البته چین هم با رتبه ۴۵ در این گروه قرار می‌گیرد که پیشرفت دانشگاه‌های آن در سطح بین‌المللی دلیل اصلی این موضوع است. در میان کشورهایی که درآمد کمتر از حد متوسط دارند، سه کشور فیلیپین (رتبه ۵۸)، اوکراین (رتبه ۶۳) و اندونزی (رتبه ۶۷) عملکرد خوبی از نظر توانمندسازی استعدادها دارند، اما در دسته‌بندی مهارت‌ها ضعیف هستند. در میان کشورهای کم‌درآمد هم روآندا (رتبه ۶۳) نمونه کشوری است که در توانمندسازی و جذب استعدادها، به‌خصوص از نظر برابری جنسیتی، خوب عمل می‌کند، اما عملکرد ضعیفی در مهارت‌ها دارد. تاجیکستان (رتبه ۸۱) تازه وارد سنجش GTCI شده و بر خلاف دیگر کشورهای کم‌درآمد، از نظر مهارت‌های فنی خوب عمل می‌کند. تحلیل شش سال متوالی داده‌های GTCI نشان می‌دهد برزیل (رتبه ۷۲) بیشترین تنزل رتبه را داشته است. ایران هم رتبه ۹۷ از میان ۱۲۵ کشور را دارد.
شهرها؛ قطب‌های استعداد کارآفرینی
اکوسیستم‌های استعداد اغلب در سطح شهری تعریف می‌شوند و شهرهای بین‌المللی آهن‌رباهای بزرگ جذب استعدادهای بین‌المللی هستند. استعدادهای کارآفرینی برای استراتژی‌هایی که شرکت‌های کوچک و چابک در شهرها به‌کار می‌برند، بسیار مهم و حیاتی هستند. مثلا استراتژی‌های شهری که برای ایجاد انکوباتورهایی مثل «استیشن‌اف» (Station F) در پاریس و «منطقه‌های نوآوری» مثل آنچه در سئول ایجاد شده، به‌طور مستقیم کارآفرینان نوپا را هدف قرار می‌دهند. شهرهای هوشمند برای پیشرفت خود باید این استعدادهای کارآفرینی را برای حل مشکلات هر روز خود به‌کار بگیرند؛ حتی مشکلاتی مثل مدیریت پسماند که در کپنهاگ و لیسبون اجرایی شده است. شاخص GTCI با اضافه کردن شهرهای کارآفرین، شاخص GCTCI را ایجاد کرده که امسال ۱۱۴ شهر را بررسی کرده است. جدول زیر نشان می‌دهد چهار شهر از ۱۰ شهر برتر این شاخص غیراروپایی هستند.
روابط عمومی و امور بین الملل شرکت خدمات حمایتی کشاورزی
