جزئیات مقاله

مترجم: جعفرمسجدی

دکتر پ. مالا

پروفسور در دانشکده اقتصاد دانشگاه ادومالپت، هندوستان

چكيده

هند دست آوردهاي زيادي در زمينه توليدات كشاورزي داشته و ركورد برداشت دانه هاي غذايي و توليد 230 ميليون تن در دوره 08-2007 را كسب نمود. معرفي واريته هاي پر محصول و هايبريد خوشبيني در خصوص جوابگويي برتر كود شيميايي در واريته هاي مدرن را به همراه داشت. كل مصرف كودهاي شيميايي (N+P2O5+K2O) به سطح 264 ميليون تن در سال 10-2009 رسید، كه تا به حال بالاترين مي باشد. با توجه به اينكه زمينهاي ديم كه حدود 70% زمينهاي زير كشت را در بر مي گيرد، كمتر از 20% كل كود را مصرف مي كنند، دولت در سالهاي اخير قدمهايي را براي افزايش مصرف كودهاي شيميايي در آن مناطق برداشته است. عليرغم اينكه هندوستان سومين مصرف كننده كود در دنيا است، متوسط كاربرد كود شيميايي فقط 85 كيلو گرم به ازاي هر هكتار مي باشد. استفاده از كودهاي شيميايي به چند عامل از قبيل آبياري، بذور واريته هاي پرمحصول، ميزان تسهيلات مالي مزرعه و غيره بستگي دارد. افزايش مناطق استفاده كننده از واريته هاي پرمحصول به افزايش توليد دانه هاي غذايي منجر شده است. افزايش مناطق تحت كشت واريته هاي پر محصول منجر به افزايش توليد دانه هاي روغني شده است. از اول آوريل 2003، دولت سياست جديد كود را اجرايي نمود كه بر اساس آن به توليد كنندگان كود اوره اجازه داد ابتدا 25 درصد و در نهايت 50 درصد توليد خود را خارج از محدوده كنترل توزيع، بفروشند. تأثير استفاده از كود مي تواند از طريق كود دهي كه شامل استفاده از كودهاي ماكرو و ميكرو (بر اساس نياز محصول) است، بهبود يابد. ارائه تسهيلات لازم به كشاورزان و توليد كنندگان براي اطمينان از مهيا بودن كودها در زمان و مكان مناسب لازم است.

معرفي

راز پيشرفت سريع كشاورزي در كشورهاي در حال توسعه در تغيير اندازه مزارع، معرفي ماشين آلات يا خلاص شدن از شر واسطه ها نمي باشد بلكه در آموزشهاي تكميلي، در كود، در بذور جديد، در سموم و در تأمين آب مي باشد.

دبليو. ا. لوييس

اهميت كشاورزي در هندوستان از آن جهت است كه توسعه كشاورزي يك شرط مهم براي توسعه اقتصاد برنامه ريزي شده مي باشد. لازم به ذكر است هندوستان طي 50 سال اخير افزایش رشد توليد 3 درصد سالیانه را كسب و حفظ نموده است. ولي افزايش سطح زير كشت در سالهاي اخير عملأ متوقف شده است. رشد برداشت محصول به ازاي هر هكتار در زمينهاي كشت شده به صورت روز افزوني در حال حاضر مهم و جزء پيش درآمدهاي رشد مي باشد. حذف واردات دانه هاي غذايي را مي توان به عنوان يك دست آورد تلقي نمود. در سطح فعلي توليد 218 ميليون تن دانه هاي غذايي، هند نياز به توليد ساليانه 5 الي 6 ميليون تن دانه هاي غذايي اضافه براي رفع نيازهاي جمعيت در حال افزايش مي باشد. هندوستان در سال 09-2008 ركورد توليد و برداشت 234 ميليون تن دانه هاي غذايي را به جا گذاشت.

جدول ميزان زمینهای تحت کشت (میلیون هکتار)، توليد (میلیون تن) و محصول دهي (کیلوگرم به هکتار)

براي افزايش توليدات كشاورزي، هندوستان در نيمه دهه 60 ميلادي، استراتژي جديد كشاورزي در قالب انقلاب سبز را معرفي نمود. لذا نهاده هاي جديد كشاورزي كه داراي تأثيرات مثبت در افزايش برداشت بود، نقطه تمركز اين استراتژي بود. نتيجتأ اهميت كودهاي شيميايي رشد چشمگيري پیدا نمود. به كار گيري تكنولوژي جديد كشاورزي نقش مهمي در تقويت حفظ منابع توسط كشاورزان و قادر نمودن آنان به برداشت محصول بهتر شد. تكنولوژي جديد كشاورزي در بر گيرنده استفاده از واريته هاي پر محصول بذر، كودهاي شيميايي، نگهداري زمين، سموم كشاورزي، ماشين آلات كشاورزي و غيره مي باشد. در ميان چند جنبه تكنولوژي كشاورزي، استفاده از كودهاي شيميايي براي افزايش توليد محصولات كشاورزي مهمترين است. معرفي واريته هاي هايبريد و پر محصول خوش بيني در مورد عكس العمل برتر كودهاي شيميايي به واريته هاي مدرن را به همراه داشته است.

استفاده بيشتر از كودهاي شيميايي در خصوص اين موارد صورت مي پذيرد: 1) جبران تأثير منفي كاهش سرانه زمينهاي آبي كشاورزي، 2) مقابله با كاهش قدرت خاك به دليل تنش هاي مختلف از جمله كاشت زياد زمينها در مناطق مختلف كشور و 3)بهره برداري از پتانسيل غالب براي استفاده بيشتر از كودهاي شيميايي و نياز براي بهره برداري از آن در كشاورزي. البته موارد كم اهميت تر نيز مانند كمبود مواد ريز مغذي و ثانويه بروز نموده و جوابگويي محصول به اين مغذي ها در حال افزايش است. در حال حاضر نياز به افزودن مواد مغذي مورد نياز گياه به خاك از طريق كودهاي آلي، ارگانيك، بيو و غيره وجود دارد. در هندوستان، واريته هاي پر محصول غلات به عنوان كاتاليزور در افزايش تقاضا براي كود شيميايي در انقلاب سبز مورد استفاده قرار گرفت.

روند رشد مصرف كود در هندوستان  

در سال 10-2009 جمع ظرفيت تأمين كود داخلي ازته 2/99% و P2O5 5/76% بوده است. در سال 52-1951 توليد داخلي كود ازته 29000 تن و P2O5 10000 تن بود. تا سال 74-1973 اين ميزان به 1/05 ميليون تن ازته و 325/. ميليون تن براي P2O5 افزايش يافت. با توجه به بحران نفتي سالهاي ميانه دهه هفتاد ميلادي، و در نتيجه افزايش شديد قيمتهاي بين المللي كود شيميايي، دولت هندوستان براي كاهش وابستگي به صادرات، سرمايه گذاري در ايجاد مجتمع هاي داخلي توليد كودهاي شيميايي را تشويق نمود. از سال 1975 نيز دولت هندوستان سوبسيد روي قيمت كود شيميايي را اعمال كه برنامه هاي دولت منجر به افزايش چشمگير ظرفيت داخلي توليد بين سالهاي نيمه دهه 70 و اوايل دهه 90 ميلادي شد. كل توليد كودهاي ازته و P2O5 از 1/51 و 0/32 ميليون تن در سال 76-1975 به 7/30 و 2/56 ميليون تن در سال 92-91 بالغ گرديد.

كسري توليد داخل كودهاي گروه N و P از طريق واردات تأمين و آن نيز مشمول سوبسيد مي شد، چون قيمت فروش اين كودها در مقايسه با هزينه واردات بسيار پايين بود. در خصوص كودهاي پتاسه، تمامي نياز وارد مي شود. كل توليد كودهاي ازته در سال 10-2009 به مبزان 11/9 ميليون تن و كودهاي P2O5 به 4/3 ميليون تن بالغ گرديد. مهيا بودن مواد اوليه جزء مشكلات در سر راه توليد كودها بوده است.

جدول ميزان توليد، مصرف و واردات كودهاي شيميايي از سال 2000-1999

.

در طي این سالها، تغيير در حالت توليد كودهاي شيميايي حاصل شده است. تا پيش از دهه 1960 ميلادي، كودهاي SSP و AS توليد غالب كودهاي شيميايي بودند، حال آنكه در حال حاضر اوره و DAP توليد غالب كود مي باشند. در سال 09-2008، كود اوره 84% كود گروه N را شامل و كود DAP نيز 59/9% كل توليد گروه كودهاي P2O5 را شامل مي شد. هند بيشتر كودهاي اوره، دي ا پي و پتاسيم كلرايد (MOP) را وارد مي نمايد.

56 مجتمع بزرگ توليدي در هندوستان توليد حيطه وسيع كودهاي نيتروژن، فسفات و مركب را انجام مي دهند. از اين تعداد 30 مجتمع اوره، 21 مجتمع كود دي ا پي و مركب، 5 مجتمع كودهاي نيتروژن خاص و 9 مجتمع باقيمانده، سولفات آمونيوم توليد مي كنند. به جز اينها، 72 واحد متوسط و كوچك به كار توليد سوپر فسفات ساده مشغول مي باشند. در مورد كودهاي فسفاته، کمبود مواد اولیه داخلی باعث عدم نیل به خودکفایی داخلی شده است. منابع داخلی سنگهای فسفات فقط 5 تا 10% P2O5 مورد نیاز را تامین می نماید. واردات تأمین کننده تمام MOP است زیرا هیچ منبع پتاس طبیعی در کشور وجود ندارد. در سال 2010، واردات MOP 4/74 میلیون تن و DAP نیز 6/82 میلیون تن بوده است.

با معرفی بذرهای واریته های پرمحصول، رشد مصرف کودهای شیمیایی افزایش یافت. در سال 92-1991، مصرف کودهای شیمیایی در کشور به میزان 12/73 میلیون تن رسید که افزایش چشمگیری در مقایسه با 0/78 میلیون تن سال 66-1965 می باشد. بیشترین مصرف در سال 2000-1999 با مصرف 18/07 میلیون تن رخ داد. البته بعد از آزاد سازی کودهای گروه P و K، رشد مصرف آنان کاهش یافت. پس از آن، رشد مصرف نامنظم بوده است.

علیرغم اینکه هندوستان انواع زیادی از کودهای شیمیایی را استفاده می کند، بیشتر مصرف از گروه کودهای ازته مربوط به اوره و از گروه کودهای P2O5 نیز کود DAP می باشد. اوره 82 درصد کل مصرف گروه کودهای ازته را شامل می شود. از دیگر کودهای گروه ازته، کودهای AS ، CAN و آمونیوم کلراید فقط دو درصد از کل مصرف این گروه می باشد. سهم ازت در گروه DAP و دیگر کودهای مرکب نیز 16 درصد می باشد. کود DAP 63 درصد کل مصرف گروه کودهای P2O5 را شامل و دیگر کودهای مرکب نیز 27 درصد را شامل می شود. کودهای سوپر فسفات ساده نیز 10 درصد کل مصرف کودهای گروه P2O5 را شامل می شود.

مصرف کودهای شیمیایی به ازای هر هکتار از 96/6 کیلوگرم/هکتار در سال 05-2004 به 108/5 کیلوگرم در سال 06-2005، 111/8 کیلوگرم/هکتار در سال 07-2006 و 135/3 کیلوگرم/هکتار در سال 10-2009 افزایش یافته است.

میزان مصرف به ازای هکتار مودهای شیمیایی بر اساس مواد مغذی از سال 2006 تا 2011

.

نبود اطمینان از مهیا بودن منابع آبی، که شرط اولیه برای استفاده از کودهای شیمیایی است، در بیشتر بخشهای کشور وجود دارد. با توجه به اینکه زمینهای دیم، که حدود 70% زمینهای زیر کشت هستند، فقط 20% کل کودهای شیمیایی را مصرف می کنند، دولت در سالهای اخیر قدمهایی برای افزایش مصرف کودهای شیمیایی در این مناطق برداشته است.

هر چند هندوستان سومین استفاده کننده کود شیمیایی در دنیا است، متوسط نرخ استفاده از کود 85 کیلوگرم/هکتار می باشد. در حالیکه مناطق شمالی و جنوبی دارای نرخ مصرف 100 کیلوگرم/هکتار می باشد، در مناطق شرقی و غربی مصرف زیر 80 کیلوگرم/هکتار می باشد. مصرف کودهای شیمیایی تمرکز زیادی در برخی مناطق کشور دارد، ولی در مناطق زیادی، کود شیمیایی کمی مصرف می نمایند. از پانصد فرمانداری موجود در کشور، 25% کل کود شیمیایی در 38 فرمانداری، 50% در 102 فرمانداری و 75% در 201 فرمانداری مصرف می شود. برای تشویق استفاده متوازن از کودهای شیمیایی، دولت مرکزی پرداخت سوبسید به کودهای غیر کنترلی مثل DAP و MOP را ادامه می دهد.

روند تمرکز مصرف کودهای شیمیایی در هند (کیلوگرم به هکتار) از سال 1959 تا 2006

.

فاکتورهایی که روی مصرف کودهای شیمیایی تأثیر می گذارند

استفاده از کودهای شیمیایی تحت تأثیر فاکتورهایی از قبیل آبیاری، بذرهای پرمحصول و میزان تسهیلات مالی مزرعه قرار می گیرند. افزایش زمینهای تحت کشت واریته های پرمحصول به افزایش تولید محصولات غذایی منجر شده است. این واریته های پر محصول به کودهای شیمیایی بهتر جواب می دهند. یک فاصله عمیق بین سطح واقعی و سطح احتمالی در استفاده از کودهای شیمیایی وجود دارد. استفاده از کودهای شیمیایی به مزایای متعددی از قبیل افزایش کارآیی در کشاورزی هند منتهی شده است. استفاده از کودهای شیمیایی اقتصادی بوده، باعث کاهش هزینه های تولید، جلوگیری از سقوط تولیدات کشاورزی، تولید محصولات کشاورزی سازگار با محیط زیست و بالابردن کارایی استفاده از نهاده های کشاورزی نظیر آبیاری و بذرهای پر محصول می باشد. در کشورهای در حال توسعه، استفاده واقعی کودهای شیمیایی پایین تر از ظرفیت اقتصادی آن می باشد.

در تولید محصولات کشاورزی، میزان تقاضا برای کودهای شیمیایی بستگی به سه فاکتور دارد: الف) تصمیم به کود دهی، ب) انتخاب محصول (به طور مثال برای چه محصولی کود شیمیایی باید استفاده شود) و ج) میزان استفاده (به ازای واحد در زمین کشت شده). فاکتور اول یک حالت آگاهانه و اطلاعات کشاورز در مورد استفاده از کود شیمیایی برای محصول کشاورزی است که معمولأ می کارند. دو فاکتور بعدی عمومأ بر اساس سودآوری استفاده از کودهای شیمیایی در مزرعه تعیین می شوند. سطح استفاده از کودهاس شیمیایی با جوابدهی مثبت استفاده از کودهای شیمیایی افزایش می یابد. همینطور سطح استفاده از کودهای شیمیایی تحت تأثیر قیمت کود شیمیایی و محصول کاشته شده کشاورزی قرار می گیرد.

فاکتورهای کشاورزی/آب و هوایی نظیر بارندگی و توزیع آن، آبیاری و کیفیت آن، خصوصیات ژنتیکی بذر، حاصلخیزی خاک، نسبت مناطق تحت کشاورزی متراکم (حالت کشت) و غیره و فاکتورهای تکنولوژیکی نظیر روش کود دهی، زمان کوددهی و انتخاب مواد تشکیل دهنده کود نیز استفاده از کود را تحت تأثیر قرار می دهند. فاکتورهای سازمانی نظیر دسترسی به تسهیلات و به خصوص نرخ آن برای کشاورزان خرده پا، میزان سرمایه کشاورزان، سیستم اجاره زمین، بازار برای نهاده ها و محصولات کشاورزی، پراکنش مراکز فروش و توزیع کود و شرایط تأمین و توزیع کودهای شیمیایی نیز بر مصرف کودهای شیمیایی تأثیر می گذارد.

سیاست های دولت در خصوص استفاده از کودهای شیمیایی

اصلاحات اقتصادی که از سال 1991 آغاز شد، اقتصاد را در مسیر رشد بالا قرار داد. آزاد سازی اقتصادی و مقررات زدایی به تغییر در قیمتهای مربوطه، کارآیی بهتر و بهبود مشوقها منتهی خواهد شد. جهانی شدن اقتصاد هند دسترسی به بازارها و تکنولوژی جدید را مهیا نموده است. آزاد سازی کشاورزی هند را در موقعیت بهتری برای مبادله دانه های غذایی قرار داده است. هر چند در خصوص کشاورزی، سیاستهای جدید افزایش تولیدات غذایی را به همراه داشته، لیکن میزان افزایش تولید هنوز از میزان نرخ افزایش جمعیت پایینتر است.

ارتباط مثبتی بین کوددهی با کودهای متوازن و میزان برداشت وجود دارد. علیرغم محدودیت برای کاشت گسترده، حاصلخیزی خاک (توان خاک برای رشد گیاهان با موارد مغذی لازم) محصول دهی گیاه را افزایش می دهد. با درک اهمیت کود دهی، دولت هند اعطای سوبسید به جامعه مزرعه داران را مهیا نموده است. بعد از سال زراعی 76-1975، هر دو کودهای داخلی و وارداتی مشمول سوبسید شدند. در این اواخر، سوبسید کودهای داخلی چندین برابر کودهای وارداتی شده است.

به منظور افزایش مصرف کودهای شیمیایی، در سال زراعی 88-1987 یک سری اقدامات انجام گردید. این اقدامات شامل: اطمینان از تأمین کودهای شیمیایی، ترغیب فروش کود شیمیایی از طریق "برنامه کود فرمانداری"، پشتیبانی گسترده از صنعت کود، آنالیز توسط تلویزیون و ارائه مشاوره توسط شبکه آزمایشگاهی در خصوص چگونگی کوددهی متوازن کود بر اساس نتیجه آزمایش خاک می باشند.

برنامه سوبسید و "ثبات قیمت کود" در نوامبر 1977 آغاز شد. تحت این برنامه، کود شیمیایی با قیمت سوبسید دار در تمام کشور به کشاورزان تحویل گردید. برای تولید کنندگان، قیمت ثابت بوده به گونه ای که هزینه تولید شامل بهای بازاریابی پوشش داده شده و آنها 12% بهای کل واحد (بعد از مالیات مأخوذه) را دریافت نمودند. شرایط برای خرید مواد اولیه، سرویسها و هزینه های جانبی (آب، برق و غیره)، ایجاد ظرفیت و پایین آمدن ارزش، ثابت ماند. قیمت ثابت به نام "برنامه حفظ" نامگذاری شد. برنامه ابتدا برای کودهای ازته اجرا و سپس در سال 1979 به کودهای فسفاته نیز بسط داده شد. تصمیم سال 1977 دولت برای معرفی سوبسید کود شیمیایی دارای دو هدف بود: یکی قادر ساختن کشاورزان به دریافت کود شیمیایی با قیمت عادلانه، و دیگری نیز کمک به صنعت کود برای بازگشت عادلانه سرمایه گذاری به وی.

البته به دلیل مشکلات مربوط به سوبسیدهای عظیم کودهای شیمیایی، دولت هندوستان در دسامبر 1991، یک کمیته مشترک با پارلمان برای محدود نمودن این سوبسید و تنظیم قیمت کود تشکیل داد. در آگوست 1992، کمیته پیشنهاد آزادسازی بخشی از کودهای شیمیایی را ارائه نمود. نهایتأ دولت 10% کاهش قیمت اوره و کنترل قیمت و سوبسید کود گروههای P و K را حذف نمود.  به دلیل این تغییر سیاست، مصرف کودهای شیمیایی در سالهای 94-1992 کاهش یافت. کاهش مصرف کودهای گروه P و K بیشتر به دلیل افزایش قیمت آنان بعد از آزادسازی بود. متعاقبأ در ژوئن 1994، دولت 20% افزایش قیمت درب مزرعه اوره و ادامه سوبسید روی کودهای آزاد شده P، K و مرکب برای سال 95-1994 را اعلام نمود. آزاد سازی کودهای P و K قیمت آنان را افزایش داد که به نسبت افزایش مصرف کود اوره را به همراه داشت. از تاریخ آوریل 2003، دولت "سیاست جدید کود" را اجرایی نمود که بر اساس آن به تولید کنندگان اوره اجازه داد که ابتدا 25% و در نهایت 50% تولیدات خود را خارج از نظارت سیستم توزیع کنترل شده به فروش برسانند. این سیاست هنوز ادامه دارد. تولید کنندگان اوره قادر به فروش 50 درصد تولید خود به میل خود شدند.

سوبسيد از طريق توليد كنندگان كودهاي كشاورزي به كشاورزان پرداخت مي شود. دولت هند "برنامه ثباط قيمت" براي كود اوره را در سال 1977 و براي كودهاي مركب در سال 1979 اجرا نمود. بر اساس اين برنامه، هزينه توليد براي هر شركت محاسبه گرديد. تفاوت بين هزينه توليد به اضافه هزينه توزيع و قيمت فروش، سوبسيد پرداختي به كشاورزان مي باشد. از آگوست 1992، گروه كودهاي P و K آزادسازي شدند. اين منجر به قيمت بالاي اين كودها شد. هر چند تا آوريل 2003، اوره همچنان تحت "برنامه ثبات قيمت" بود. از آوريل 2003، "برنامه ثبات قيمت" براي اوره با "برنامه قيمت گذاري گروهي" جايگزين شد. جدول ذيل نشان دهنده سوبسيد كود در طي سالهاي 10-2002 مي باشد.

سوبسید کودهای شیمیایی (بر مبنای واحد کرور)

.

دولت سوبسيد كود را به منظور پر كردن فاصله بين هزينه توليد/واردات و توزيع  و قيمت فروش مهيا مي نمايد. هدف معرفي سوبسيد كود موارد ذيل مي باشد: (الف) ارائه دانه هاي غذايي به مردم با قيمت مناسب، (ب) براي ايزوله كردن كشاورزان از هزينه توليد و اطمينان از فايده رساني براي استفاده از كود، و (ج) اطمينان از بازگشت منطقي سود به صنعت كود.

حداکثر قیمت فروش کودهای شیمیایی

.

از سال 98-1997 دولت حداكثر قيمت فروش كودهاي آزاد شده را تعيين و در سرتاسر كشور اجرا نموده است. براي تشويق استفاده متوازن از كودهاي شيميايي، اداره كودهاي شيميايي در ژوئن 2008 نظام يكدست قيمت گذاري براي كودهاي شيميايي سوبسيد دار را اعلام نمود. متعاقبأ تصميم گرفته شد قيمت درب مزرعه كودهاي شيميايي را در سطح قيمت فعلي در كودهاي شيميايي اصلي شامل اوره، DAP، MOP و SSP اعمال شود. اين باعث كاهش بسيار در قيمت حداكثري قيمت فروش كودهاي مركب خواهد شد. تحت اين نظام، قيمت درب مزرعه هر كود شيميايي براي تمام كودهاي سوبسيد دار يكدست خواهد بود. قيمت فروش كودهاي شيميايي سوبسيددار بر اساس مواد موجود در آنان تعيين خواهد شد.  

کل مقدار توزیع سالیانه کودهای شیمیایی از 300 هزار تن در سال 1951 به 34/9 میلیون تن در سال 04-2003 افزایش یافت. اين مقدار زياد كود شيميايي از طريق يك شبكه بسيار توسعه يافته كه سرتاسر كل كشور را پوشش مي دهد به فروش مي رسد. تعاوني ها حدود 35%كل كود داخلي و وارداتي را توزيع مي نمايند. بخش خصوصي نيز 65% مابقي كود شيميايي كشور را توزيع مي نمايد. در مارچ 2004، كل نقاط فروش كود شيميايي كشور282468 محل بودند. از آنان، 77% متعلق به بخش خصوصي و 23% متعلق به بخش تعاوني و ديگر كانالهاي توزيع بودند.

در حال حاضر، 75% كل كود توسط راه آهن و باقيمانده 25 درصد توسط جاده جابجا مي شود. متوسط فاصله كود توسط راه آهن 850 كيلومتر ولي در فواصل 200 الي 250 كيلومتري مجتمع پتروشيمي، بيشتر كودهاي شيميايي از طريق جاده جابجا مي شوند.

همانگونه كه توضيح داده شد، توزيع كودهاي شيميايي از طريق كانالهاي خصوصي، تعاوني و برخي موسسات توزيع مي شود. در حال حدود 283000 نقطه فروش در كشور وجود دارد. جمعيت هندوستان بيش از يك ميليارد نفر است. پيش بيني مي شود، در سال 2025، جمعيت كشور به يك ميليارد و چهارصد ميليون نفر خواهد رسيد كه اين جمعيت نياز به سيصد ميليون تن دانه غذايي خواهد داشت. براي سير كردن اين جمعيت، زمينهاي بسيار كمي براي افزودن به زمينهاي موجود وجود دارد، لذا ناگزير توليدات كشاورزي مي بايست با رشدي بيشتر از رشد جمعيت اضافه شود.

مشكل ديگر اين است كه حال بايد غذا و محصولات كشاورزي بيشتر ديگري را تحت شرايطي از قبيل كاهش سرانه زمينهاي قابل كشت و تقليل منابع آبي توليد كنيم. به دليل كشت مداوم و فشردگي كشت در سالهاي اخير، تحليل در حال گسترش و در خور توجه زمينهاي كشاورزي رخ داده است. به دليل همين مورد آخر، كمبودهاي ثانويه و ميكرو مغذي در حا ل ظهور بوده و پاسخگويي محصولات كشاورزي به اين مغذي ها در حال افزايش مي باشد. لذا نياز است مواد مغذي گياه به خاك از طريق كودهاي معدني، ارگانيك، بيو و غيره اضافه شود. در هندوستان واريته هاي پر محصول غلات در انتقلاب سبز استفاده شد و به عنوان يك كاتاليزور در افزايش تقاضاي كود عمل كرده است.

نياز غذايي هند براي تغذيه 1/4 ميليارد نفر در سال 2025 به ميزان 300 ميليون تن (بر اساس شلتوك برنج) مي باشد. همزمان افزايش نياز به محصولات ديگر چون پنبه، نيشكر، ميوه و صيفي جات خواهد بود. كشور نياز به 45 ميليون تن كود شيميايي (30 ميليون تن  براي محصولات غذايي و 15 ميليون تن براي محصولات ديگر كشاورزي) از منابع مختلف تغذيه گياه از قبيل كودهاي شيميايي، ارگانيك و بيو خواهد داشت. براي دستيابي به سطح برداشت مورد نياز محصولات كشاورزي، استفاده از كودهاي شيميايي مي بايست افزايش و بهبود يابد. منابع لازم براي كشاورزان و توزيع كنندگان به منظور اطمينان از مهيا بودن كودهاي شيميايي، زمان و مكاني كه آنها مورد نياز هستند، مي بايست مهيا شود.

سياستهاي عمده در مورد بخش كود انجام شده است. تعدادي از آنان به قرار ذيل مي باشند: (الف) معرفي "برنامه سوبسيد كود" از آوريل 2010 تحت برنامه سوبسيد بر اساس كود كه طبق آن دولت سوبسيد به ازاي كيلوگرم و تن براي كودهاي N ، P ، K و S موجود در كودهاي P و K را اصلاح نموده است. حداكثر قيمت فروش كودهاي آزاد شده P و K باز نگه داشته شده و شركتها مجازند قيمت فروش را خود تعيين نمايند. (ب) يك سياست جامع سوبسيد حمل اعلام شده كه بر اساس آن هزينه حمل ريلي بر اساس قيمت واقعي و حمل جاده بر اساس متوسط عرف منطقه براي اوره تعيين مي شود، (ج) توزيع و جابجايي كودهاي شيميايي از طريق تارنماي "سيستم رصد كود" به صورت آنلاين رصد مي شود و واردات، توليد، جابجايي، مهيا بودن، توزيع و فروش كودهاي شيميايي در تمام استانها را زير نظر دارد، (د) دولت 20% از كود شيميايي و آزاد شده توليد داخل و وارداتي را تحت "روند كنترل جابجايي" اداره كودهاي شيميايي بر اساس قانون 1955 كالاهاي ضروري به منظور مهيا نمودن كودهاي شيميايي در مناطق سخت (صعب العبور) قرار داده است، (ه) توليد كنندگان كودهاي مخلوط و مخصوص از طرف دولت مجوز دارند تا كودهاي سوبسيد دار را از توليد كنندگان/واردكنندگان پس از حمل به فرمانداري محل مصرف، شناسايي و استفاده كنند، (ي) دولت صادرات كودهاي DAP و MOP در كاتاگوري سخت گيري شده قرار داده تا مانع از صادرات و جابجايي غير قانوني آنان شود.