به گزارش روابط عمومی شرکت خدمات حمایتی کشاورزی استان گیلان،
صالح محمدی مدیر شرکت خدمات حمایتی کشاورزی استان گیلان در راستای همایش علمی نقش آببندان هادر استانداری گیلان به اهمیت آببندان ها و تالاب ها پرداخت.
دکتر محمدی با اعلام اینکه 870 آببندان در استان گیلان با مساحت 9000 هکتار وجود دارد که میتوانند 120 میلیون متر مکعب ذخیره کنند که با برنامه ریزی و سرمایه گذاری می توان ظرفیت ذخیره سازی را تا 400 میلیون متر مکعب افزایش داد. تالاب ها و آببندان ها بعنوان یک اکوسیستم میتوانند در ذخیره سازی آب، حفاظت در مقابل طوفان و کاهش تخریب سیل، تثبیت خطوط ساحلی و مهار فرسایش، تزریق مجدد آب های زیرزمینی (جابه جایی آب از تالاب به درون سفره های زیرزمینی)، تخلیه آب های زیرزمینی (جابه جایی آب به سوی بالا و تبدیل آن به آب های سطحی)، پالایش آب از طریق تثبیت عناصر محلول، پالایش آبهای سطحی، رسوبات و دیگر آلودگی ها و تعدیل آب و هوای محلی، جلوگیری از شوری خاک و آب، تامین آب زراعی را انجام دهند. تمام این کارها در تالاب ها، به دلیل اثر متقابلی است که خاک، آب، گیاهان و جانوران در تالاب ها بر روی یکدیگر می گذارند.با حفظ و احیاء آببندان ها ضمن پایداری اشتغال موجود، می توان با گسترش آبزی پروری و گردشگری استراتژی توسعه را برنامه ریزی کرد. در استان گیلان با احیاء آببندان ها 38 هزار هکتار اراضی شالیزاری در شرایط تنش خشکی و کم آبی حفظ و نگهداری می شوند. احیاء آببندان ها و تالاب ها "توسعه سبز آبی" و در نهایت توسعه اقتصادی را بهمراه خواهد داشت.سرانه آب در کشور 2000 مترمکعب است اما در گیلان 2745 متر مکعب و سرانه زیر 1000 متر مکعب شرایط بحران آب می باشد.
تالاب های طبیعی جزو اکوسیستم های فعال و حیاتی بر روی زمین هستند. در واقع این تالاب ها هستند که با فراهم ساختن آب و قابلیت زادآوری اولیه، به بقای گونه های جانوری و گیاهی روی زمین کمک می کنند. بسیاری از چرخه های حیات را اگر مشاهده کنید، بخش مولد آن ها به تالاب ها برمی گردد.
درون تالاب ها بی شمار حیات و زندگی دیده می شود. این تالاب ها هستند که از انبوه گونه های پرندگان، پستانداران، خزندگان، دوزیستان، ماهیان و بی مهرگان حمایت می کنند. به طور مثال، از بین ۲۰ هزار گونه مختلف ماهی که در سطح جهان یافت شده اند، بیش از ۴۰ % آن ها در آب های شیرین (تالاب های طبیعی) زندگی می کنند. تالاب های طبیعی را به عنوان ذخیره گاه های بسیار مهمی از مواد ژنتیکی (وراثتی) گیاهی نیز محسوب می کنند.
تالاب های به خاطر حفظ ذخایر ژنی گیاهی و جانوری، تأمین آب (کیفی و کمی)، آبزی پروری (بیش از دو سوم از برداشت محصول ماهی جهان به سلامت مناطق تالابی بستگی دارد)، تولید محصولات کشاورزی (از طریق تأمین آب و عناصر غذایی)، تولید چوب، تأمین انرژی، تولید مواد لجنی و گیاهی، حمل و نقل و کاربردهای تفریحی و گردشگری (توریستی) ارزش اقتصادی بالایی پیدا می کنند.