دنیای اقتصاد- مترجم: مریم مرادخانی

مشاور عزیز، بیش از ۱۰ سال است که در یک موسسه فرهنگی معتبر کار می‌کنم. بارها به من گفته‌اند که وجود من در تیم، حیاتی است و اگر نباشم، همه چیز به هم می‌ریزد. دو سال است که می‌گویند «می‌خواهیم ارتقایت دهیم.» بعد می‌گویند: «صبر کن تا سال بعد که هم ارتقا بگیری هم اضافه حقوق.» سال مالی قبل، گفتند که به خاطر کمبود بودجه، نمی‌توانند ارتقایم دهند. گفتند باید یک سال دیگر هم صبر کنم تا حقوقی که در شأنم است دریافت کنم. اخیرا هم دوباره همین حرف‌ها را تکرار کردند: «یک سال دیگر صبر کن.»

من خودم در تنظیم بودجه شرکت نقش دارم و می‌دانم که چند سال است با مشکل مواجهیم. حتی شنیده‌ام که امسال قرار نیست حقوق هیچ‌کداممان را اضافه کنند.اما الان حس می‌کنم دارد از من سوء‌استفاده می‌شود. نگرانم که نکند فکر کنند چون من سابقه کارم در این شرکت از بقیه بیشتر است، می‌توانند رویم حساب کنند که تا ابد برایشان کار کنم. فکر می‌کنم اگر یک پیشنهاد شغلی از یک شرکت دیگر داشته باشم، اینها هر طور شده سعی می‌کردند پولش را جور کنند و من را نگه‌دارند! فکر کنم چون هیچ وقت دنبال کار دیگری نگشته‌ام، اینها به خودشان اجازه می‌دهند از من سوء‌استفاده کنند.حالا یکی از موسسه‌های فرهنگی معروف در آن سوی شهرمان، آگهی استخدام داده. موسسه به خانه‌ام نزدیک است و می‌توانم پیاده بروم، اما می‌دانم که اوضاعش از موسسه خودمان خراب‌تر است. فکر کنم می‌توانم آن شغل را به‌دست آورم اما چیزی که می‌خواهم این نیست. دوست دارم موسسه‌مان فکر کند که به آن شغل علاقه‌مندم و ممکن است من را از دست بدهند. شاید این‌طوری برای نگه داشتنم تلاش کنند. نمی‌دانم. شاید این یک امید واهی است.

پاسخ: دوست عزیز،

این کار را نکن. این شاید در کوتاه‌مدت جواب دهد اما در بلندمدت، راضی‌ات نخواهد کرد. دلایل زیادی وجود دارد که نباید از پیشنهاد یک شرکت دیگر به عنوان اهرم فشار بر کارفرمای فعلی‌ات استفاده کنی.اول و مهم‌تر از همه، چرا باید برای گرفتن اضافه حقوق و برای اینکه کارفرمایت قدر تو را بداند، از این اهرم استفاده کنی؟ می‌دانم که سازمانتان در حال حاضر با مشکلات مالی مواجه است. اما گفتی که مطمئنی اگر حس کنند را تو از دست می‌دهند، بالاخره پولش را هر طور شده جور می‌کنند. اگر این‌طور است که می‌گویی، اصلا نباید بگذارند کار به آنجا برسد.اگر قضیه، فقط مشکل مالی در سال گذشته بود، به آنها حق می‌دادم. اما دو سال است که به تو می‌گویند ارتقا نگیری چون بودجه ندارند که به تو بدهند، پولی که حق تو است. من این را باور نمی‌کنم. وقتی اوضاع مالی خراب است، برای قدردانی از کارمندها، کلی راه خلاقانه وجود دارد، مثل مرخصی اضافه. اما شرکت شما حتی تلاش نمی‌کند. تو را به حال خودت رها کرده‌اند، آن هم دو سال بعد از آن که گفته‌اند استحقاق ارتقا گرفتن داری. بعد انتظار دارند صدایت در نیاید.اگر تنها راه برای گرفتن حقت، تهدید به استعفاست، این نشانه خوبی نیست.

به‌علاوه خیلی از کارمندها که از این اهرم استفاده می‌کنند و اضافه حقوق یا ارتقا می‌گیرند، رابطه‌شان با کارفرما دیگر مثل قبل نمی‌شود. تو عملا به‌دنبال استعفا بوده‌ای. هرچند این نباید مهم باشد اما معمولا ذهنیت آنها را نسبت به تو تغییر می‌دهد. مثلا اگر یک روز بخواهند تعدیل نیرو کنند، برایشان خیلی راحت است که تو را به لیست اخراجی‌ها اضافه کنند.این حتی می‌تواند روی حقوقت در آینده تاثیر بگذارد. اگر امروز مجبوری برای گرفتن اضافه حقوق، از تهدید استفاده کنی، فردا اگر باز اضافه حقوق بخواهی چه کار خواهی کرد؟ ممکن است بگویند: «همین چند سال پیش که می‌خواستی استعفا دهی، حقوقت را کلی اضافه کردیم.»

وقتی امروز مجبوری از تهدید استفاده کنی، در آینده، گرفتن حقت سخت‌تر خواهد بود.البته منظورم این نیست که پذیرش پیشنهاد متقابل، همیشه بد است (پیشنهاد متقابل، پیشنهادیست که کارفرما می‌دهد تا کارمند را از استعفا منصرف کند). کسانی هستند که پیشنهاد متقابل کارفرمایشان را قبول کرده‌اند و سال‌هاست شاد و راضی دارند همانجا کار می‌کنند. در بعضی از حوزه‌ها، این تنها راه برای گرفتن اضافه حقوق است. اما آنها استثنا هستند و بله. شاید تو هم جزو استثناها باشی. اما اگر منطقی به قضیه نگاه کنی، می‌بینی یک جای کار می‌لنگد. منظورم این نیست که تنها چاره‌ات، ماندن در این شرکت یا رفتن به آن یکی شرکت است. می‌توانی بیشتر دنبال کار بگردی. تو ده سال در اینجا سابقه کار داری. بد نیست اگر دور و برت را بگردی. شاید یک گزینه بهتر پیدا کنی. البته، گذراندن ده سال از عمر در یک شرکت، باعث می‌شود نسبت به رفتن مقاومت داشته باشی اما اگر به این حس غلبه کنی، ممکن است کاری پیدا کنی که برایت خیلی بهتر باشد، حتی اگر کارفرمای فعلی‌ات، حقوقت را اضافه کند.

یک هشدار: من از حرف‌هایت این‌طور برداشت می‌کنم که درخواست اضافه حقوق داده‌ای. اگر هنوز درخواست نداده‌ای، هیچ‌کدام از توصیه‌هایم فعلا به کارت نمی‌آید. شاید از ترس این که فکر کنند بی‌ملاحظه هستی، هنوز حتی پیشنهادش را مطرح نکرده باشی. پس اول درخواست کن. البته باید نسبت به وضعیت مالی شرکت حساس باشی و به آن اهمیت دهی اما آنها هم باید متقابلا به شرایط مالی تو اهمیت دهند. همه ما برای پول کار می‌کنیم و اگر حقوقت کم است، به‌خصوص وقتی دائما می‌گویند که مهره کلیدی تیم هستی، اشکالی ندارد که با آنها صحبت کنی. می‌توانی درخواستت را این‌طور مطرح کنی: «می‌دانم بودجه محدود است اما دوست دارم حقوقم، متناسب با کاری باشد که انجام می‌دهم. متناسب با نقشی که در کارها دارم. چند سال است که حقوقم اضافه نشده و ممنون می‌شوم اگر با در نظر گرفتن نقشم در این چند سال، درباره حقوقم تجدید نظر کنید.»

حتی اگر جوابشان منفی باشد، مطرح کردن این موضوع، ارزشش را دارد چون خواهی فهمید که چه انتظاراتی می‌توانی داشته باشی و چه چیزهایی را باید بیخیال شوی. این‌طوری می‌توانی بهتر تصمیم بگیری و به تصمیمت مطمئن باشی. حقیقت این است که یک کارفرمای خوب، باید بداند که کارمندش از شرایط راضی است یا نه تا قبل از آن که دیر شود، مشکل را حل کند.

روابط عمومی و امور بین الملل شرکت خدمات حمایتی کشاورزی